SOME VELVET MORNING
Pídenche o extraordinario mais, aínda que che gusta habitar no espazo superior das nubes, tes unha alma e tes un corpo, e ninguén che explicou as razóns desta penitencia estraña...E, de socato, esnaquízase a hucha de cristal e, era tan fermosa e transparente que u-lo ourive que recompoñerá os anacos...?
posted by Laurindinha at 2:07 da tarde
4 Comments:
nom hai ourive que recompunha o cristal, porque cada anaco de cristal unido fai umha figura distinta, parte de cero, o ourive como o eterno facedor, cada peto con cada peniténcia, e os anacos máis unidos...
non fai falta tampouco: o cristal nunca máis volverá ser puro!
Knock knock!
Durmen as Lauridinhas, oh?
Xa irá sendo hora de espertar, non de esperar... Alomenos, ídevos turnando e non nos abandones tanto, dueto para corda...
Moi lindo, atopar cousiñas así nestes días de outono tan laborais.
Saúdos e saúde.
Enviar um comentário
<< Home