ESPIRAIS, ESPIRAIS
Sería como vivir sen poesía, sen montañas de vexetais, sen as hedras e os xuncos, sen o recendo da terra, sen as follas caendo sobre as pozas, sen manancial, sen humidade, sen chuvia...
posted by Laurindinha at 12:58 a.m.
10 Comments:
Ahhhh!!! Segues na espiral espiralia Noveau de Gustav Klimt...porque é difícil saír do seu máxico universo, entre mulleres fatais e inocencias espidas, ouro e mar, cabelos enguedellados na beleza portentosa de óleas magníficos.
Un biquiño laurindinha
;-)
Sería terrorífico!!.
Unha aperta grande.
:)
...sen palavras, sen voces? seria o vacio, e en calquer caso, a morte lenta.
Grazas pot pasar polas miñas terras novamente, xa te botaba en falta, ruliña!! tes que pasar por Compostela!! E eu por Bueu, é unha vila con moitísmo encanto.
Aperta entre néboa
Y ;-)
Teño pendente unha visita a Bueu para dentro duns meses. Espero que teñamos ocasión de saudarnos. De momento, vivamos na espiral da néboa.
E como poderiamos viver sem todo isso?
A curva é feminina, dende logo... Os malevos que insisten nos horrores da razón instrumental apuntarían ao caracter patriarcal, dogmático, inflexíbel, racionalista (incluso fálico) das liñas rectas que só se cruzan no infinito...
Kandinsky tamén tería cousas que dicir, máis xa que escollichedes a Klimt e á Deusa Razón -non paseada por Notre Dame mais sí pola vosa bitácora-, quedemos cos seus dorados de icono...
será vivir sen a vida, que xa non sería vivir.
viver sem a vida de seguro que sería viver "quase" sem nada.
Vaites vaites: o maigo FRA; que anda por todos os blogues agás por onde debe...
Umha forte aperta
Grazas a todos por uns comentarios tan fermosos...
Por certo, Fra Vernero, iso de que a curva sexa feminina e a recta masculina xa non o teño eu tan claro... pero quizais sexa un síntoma de que se está debilitando a ditadura patriarcal...
Veloso, estarei atenta para cando veñas buscar a Bueu ese premio... (non me equivoco, non?)
Saúdos para todos!
Enviar um comentário
<< Home