terça-feira, outubro 18, 2005

JOY DIVISION

Olleite cando camiñabas pola rúa... Parecías tan absorto, tan tenro, tan tenue, atraente... As follas caían das árbores e a tarde era unha algarabía de paxaros. Que beleza na cidade da arte e mais da pedra, dos plátanos murmuradores... Tranquilidade de outubro perdido na memoria .Parecías tan ti... E sentín que un paxaro se aniñaba no meu corazón (e unha laranxa na miña gorxa).

3 Comments:

Blogger Snob Megalove said...

ohquebonito!

1:07 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

Moi bonito, Lauridinha.

2:08 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

:-))

5:19 da tarde  

Enviar um comentário

<< Home