PERIGOSO E FATAL AQUEL MUNDO INFERNAL

Oito da tarde, o inverno pide papas... Hello, I love you...
Caracois acuáticos parten abatidos pola luz (un espello acena un adeus)
Quedaba tanto por descubrir... eramos ananiños na cidade de pedra, diminutos, People are strange ("I´m more"). Musicamos a tarde, ateigámola de sanchos barrigudos, "mazmorras" de veludo (azul?), e mergullámonos no casco vello arrastrando un bote, (fomos lobos de mar con bitácora e áncora dourada). Agardamos á saída, tarde cálida (sabe a castañas), e escribimos un número (K) na palma da man, averiamos un ordenador persoal (Nao Berlín, tras vogar máis), e selamos as tardes, baixamos ás catacumbas, roubámoslles os segredos aos días, ás noites... mesturámolos con ovos e fariña... volvéronse memorandum, caixa de tesouros colleitados coa inocencia dun neno que proba a ser algo máis maior...

"This isn´t the end, my old friend"