MY EMPTY HEART

é a cidade prohibida para min... pés diminutos na bota branca (porcelana china), con seda e liñas enredadas (aníñanse no peito).
refulxe a licencia poética... acariño novos paraísos de artificio (de estilográfica branca e remuíños quedos... )
son a emperatriz dun conto marabilloso, brillantísimo...
fumamos opio (charlestón no Xapón)...
e quero uns óculos circulares, pedalexar bicicleta de letras -alfabeto de sopa-, saques de tenis, tarde branca, perfecta harmonía...
e aniñar na decadencia prometida, na cidade prohibida, no intenso perfume a incenso, entre dragóns de tinta china e un saltón de porcelana (oriente nos días e nas noites de emperatriz... teatro e arte, a cerámica de vidro envólveme os desexos).