A BOUT DE SOUFFLE
Durmir é triste... porque nos obriga a estar forzosamente separados; fálase de durmir xuntos... mais non é certo. Patricia Franchini
posted by Laurindinha at 3:05 da tarde
quinta-feira, dezembro 28, 2006
Durmir é triste... porque nos obriga a estar forzosamente separados; fálase de durmir xuntos... mais non é certo. Acerca de mim
- Nome: Laurindinha
- Localização: BUEU, GALIZA, Cocos (Keeling) Islands
16 Comments:
Tem piada, nunca tinha pensado nisto deste ponto de vista!!!
Aproveito para desejar um óptimo 2007!
Se me han saltado las lágrimas!
Que dos pelis tan grandes, y que verdad-tan-verdadera!
Bo Nadal, tarde, tarde.
Encantoume este post, paraben por o seu blog, siga asi.
Un saudo
Durmir é triste... mais tamen é unha recarga de enerxía positiva para poder estar xuntos con mais intensidade.
¡Feliz ano!
Pero durmir tamén é soñar.
Que o 2007 veña bo para as Laurindinhas.
aínda así é mellor compartir espazo mentres se durme, para abrir os ollos e atoparnos ;)
teña bo aninovo!
durmir despois de desfrutar ben a compaña é do melloriño e sempre pode haber sorte cos soños. Teñan vostedes bo ano!
En efeuto: eu estou cos que defenden o mundo dos soños; e non tanto polas obras mestras dos surrealistas; ou tampouco pola xenial saga 'the Sandman' de Neil Gaiman arredor do Príncipe dos Soños; simplesmentes, o onírico é un dos praceres ineludíbeis da vida para un servidor(soio dicir con frecuencia que o paso mellor mentras estou a soñar que cando esperto).
Canto ao de estaren separados... Non é o drama da radical soidade existencial do home no mundo un dos que máis difíciles se fan de aceitar? A comunicación, incluso coa persoa amada que che corresponde, ten moito de mito... Alomenos, a comunicación que nos faga sentirnos menos sós por algo máis que un instante...
Boas festas!
Unha aperta de Ano Novo.
;)
Feliz ano para ti!! agardo os próximos meses veñan gargados de alegría e sorpresas, e máis post fermosos!
un bico
moralla :-)
coma fravernero, penso que o de durmir é un dos maiores praceres. especialmente cando é do sono do único do que podes botar man para, precisamente, poder estar c@ outr@.
feliz ano!
Votos de um excelente 2007 para si! Obrigado pela visita aos trópicos...
concordo con Acedre: durmir é soñar e soñar é estar xunto a xentes que queremos. Apertísimas Laurindinhas!
non ten porque ser triste... cando nosos corpos repousen forzosamente na terra dos nosos pais, voaremos xuntos no alén..
o soño só é unha realidade temporal dese derradeiro destino..
hei-che aprender a voar..
Pois a min non me gusta nada durmir soa, a cama máis pequena fáiseme demasiado grande e fría. E non sei, quizáis cando durmas acompañad@ soñes coa persoa que está ó teu carón, que sempre podes ver se abres os ollos
pois eu é onde máis cercanía atopo durmindo juntos e pasando as nuites en vela olhando o rostro de quem comigo comparte máis que cama...tanta beleza embaijo de dúas sabanas é máis que simple compartir
Enviar um comentário
<< Home