Encántame este post!!! porque, sabes??? quedan poucos valente que teñan valor!! moi poucos!! bueno, o meu mozo!! jeje!! A foto é preciosa, Laurindinha!! un bicazo Yoli :-)
Grazas a todos polas palabras! Mais debo aclarar que non é o señor Woody o retratado senón o actor e director sueco Vilgot Sjöman (de aí que nos parecese a todos máis guapo). Aínda que recoñezo que Woody Allen é desas persoas que curiosamente non vexo tan feas como si as ve a sociedade, na cúspide da lista: Mick Jagger sempre. Volvendo ao tema que nos ocupa, recoñezo que comparten gusto polos óculos de pasta...
Grazas, a quen colgou este fotograma porque pensei que case ninguén máis coñecía a Sjoman (revolución posible e benemérito canal Cineclassics da miña adolescencia)...
En fin, curiosas Lenas de imposibles e impensables cores, con afecto e cos mesmos versos (estes non malos) de Ferlinghetti que citou Cortázar nun rizomático romance...
A ver se renovamos o blog con máis entradas, preguiceiras! ;)
Pena non verche/vos o Xoves... oc comparatas liscaron moi cedo, e eu mesmo, Odiseo solitario e sen rumbo, tornei pouco despois para a Ítaca do noso piso...
12 Comments:
Encántame este post!!! porque, sabes??? quedan poucos valente que teñan valor!! moi poucos!! bueno, o meu mozo!! jeje!! A foto é preciosa, Laurindinha!!
un bicazo
Yoli :-)
Como siempre, la foto perfecta.
Saludo!
Que cariña tne o Woody nesa foto, case semella un adolescente.
Saía máis feo antes, nas fotos, anque a consideración dalgún momento 'guapo' na súa figura préstase a discusión...
Do Manga e Osos Polares ao Cine... Algún día deixará de sorprendernos a rica polifonía das Lauridinhas?
Grazas a todos polas palabras! Mais debo aclarar que non é o señor Woody o retratado senón o actor e director sueco Vilgot Sjöman (de aí que nos parecese a todos máis guapo). Aínda que recoñezo que Woody Allen é desas persoas que curiosamente non vexo tan feas como si as ve a sociedade, na cúspide da lista: Mick Jagger sempre. Volvendo ao tema que nos ocupa, recoñezo que comparten gusto polos óculos de pasta...
Mas é mesmo muito parecido. Enganou-me também!
Grazas, a quen colgou este fotograma porque pensei que case ninguén máis coñecía a Sjoman (revolución posible e benemérito canal Cineclassics da miña adolescencia)...
En fin, curiosas Lenas de imposibles e impensables cores, con afecto e cos mesmos versos (estes non malos) de Ferlinghetti que citou Cortázar nun rizomático romance...
Sir Gawain
eu creo que xa non quedan valentes con valor...
sen dúbida, pero é tamén altamente agradable coñecer aos valentes que son valentes ainda con medo. Apertas por dous!
A ver se renovamos o blog con máis entradas, preguiceiras!
;)
Pena non verche/vos o Xoves... oc comparatas liscaron moi cedo, e eu mesmo, Odiseo solitario e sen rumbo, tornei pouco despois para a Ítaca do noso piso...
Enfrentar o medo con valor...a loita cotiá (eu tamén pensei por un intre que era Mr Allen)
FGDF
Enviar um comentário
<< Home