ESGRIMA
Esgrimas absolutas, zigzags, pavillóns de cristal, luces marabillosas tras os vidros, hortensias grandiosas, fermosísimas pingas de chuvia, palmeiras en xardíns botánicos, camiños sinuosos, seixos brancos, sentimentos transparentes, elegancia auténtica, humildes margaridas puras, estratexias que capturan, lentitude de caracol, rapidez turbadora de torrente, emocións súbitas, mans que se entrelazan, suaves caricias entre as faces, rafia fermosísima...
posted by Laurindinha at 9:03 da tarde
8 Comments:
Gustame pensar que a esgrima é un xeito de ballet. Cousas da fantasía e do mundo propio que construimos co mundo real.
Elegante técnica la suya para quedarse como nueva.
Besote, Laurindinha.
Touché.
umm, jâ fai que nom sinto isso das caricias entre a face....
Gracias, como siempre, por tu visita. Lo leí hace ya(el poema de Borges), y hace muy poquito me lo recordaron, así que me ha gustado doble tu comentario ;)
Bico forte, bonita.
Todo un arte, como tes descifrado en tan poucas e evocadoras palabras...
Os xaponeses teñen algo equivalente, con paus de madeira: o Kendo. E seguro que teñen deses haikus sintéticos para describrila...
Florete, Sable ou Espada, Lauridinhas?
Fermoso balance de puntos vitais tocados, que non feridos.
Coreografía de ballet, beleza, arte sempre que a punta aceirada non rasgue as entrañas. Como naqueles duelos nos que se batían por manter vivos códigos de sociedades decadentes.
Un saúdo
Enviar um comentário
<< Home