quinta-feira, setembro 22, 2005

PÁNICO



Anda duérmete niño, que viene el coco, a comere los niños que duermen poco. Anda duérmete niño, duerme sin miedo, aunque silben los aires, gruñan los perros.
Anda duérmete niño, ea la nana, duerme duerme lucerito, de la mañana. En la puerta del cielo, venden zapatos, para los angelitos que están descalzos... (Popular; Trás-os-montes).

por que ser escrava das horas que pasan terribles? (mórrenme os desexos), -des-afortunada, inimiga da esperanza, descolorida sobre un arco da vella, xeada e derretida... (creación ficticia da palabra).
e tiven soños, anhelos... pero hoxe son ausencia (balneario en decadencia -auga con ras enormes, sapos da cor do brión, pixamas de botóns e raias absolutas-...), auga de cristal, desrealización... xa non son eu, entón... quen son?
metamorfoseándome, reinventándome... volver a empezar...

1 Comments:

Anonymous Anónimo said...

hummmm... que lindo post!

6:22 da tarde  

Enviar um comentário

<< Home