NO CÍRCULO POLAR

Atopeite círculo polar, espléndido, intenso e perdurábel. Estrangulábel atisbo da desgraza (sol e amoras). Unha casa grande, unha bata antiga: máis ansia, máis auga. E invasións irrompen, é a obsesión tráxica. Unha casa grande, un silencio calculábel vello pero oculto -un anxo derramándose polos ceos, po espúreo-. Premendo a tarde de calor, o verán inabarcábel, temido, incontrolábel... E a idea, a noite... (son as culpables?). Foi un estado, unha estancia no tempo... mais é bordado (enfiado). E volve, peta, doe... Mais fico calada, estraña... Por un instante no tempo, volvo ser súa, da casa grande e da noite eterna, da novela amarga, da bata vella... (ti es a coincidencia).