sexta-feira, agosto 18, 2006

COMECOCOS

El verano que estuviste en la playa, y yo estaba solo en casa sin saber lo que pasaba, y no me llamaste ni una sola vez. Y me preguntaba que estarías haciendo, y me mataban los celos cada vez que alguno de estos me decía cualquier cosa sobre ti. Y me fui hasta la playa para ver lo que pasaba y te estuve persiguiendo comprobando si era cierto lo que todos me decían sobre ti. Un verano que fue una pesadilla. Si me acuerdo, me duele todavia. Y pensaba en destrozarte todo el tiempo, hasta que te oí diciendo, cuanto me echaste de menos y que no te habías podido despedir. Porque nunca pasa nada, nada como esperaba. Cada vez que intento hacerlo apareces justo en medio, y salta por los aires cuanto planee. Intentando olvidarme cada día y acordándome el resto de mi vida, un verano que fue una pesadilla, si me acuerdo me duele todavía. Me duele todavía...

Etiquetas:

7 Comments:

Blogger Tongzhi said...

Deixo aqui um, dois ou 3 beijinhos !!!
Viva o verão!

1:02 da tarde  
Blogger Veloso said...

Ola, Laurindinhas! Entre as vacacións e os lumes levaba tempo sen pasar por aquí. Espero que os pesadelos queden atrás, os dos montes e os da cabeciña. Un saúdo de pre-outono.

1:15 da tarde  
Blogger Unknown said...

Ai! Eses comecocos planetarios a todos nos resultan familiares.

9:24 da manhã  
Blogger TXARI said...

é a minha cançom preferida deses lisérgicos seres, será por que un día tamén "fun á praia" a comprobar se era certo...?...nunca máisss...

2:20 da tarde  
Blogger Desorde said...

as miñas desordes favoritas :)

11:04 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

Cool blog, interesting information... Keep it UP » »

6:02 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

Very cool design! Useful information. Go on! zoloft and sudafed use zoloft Mercedes sel time of day to take zoloft Clomid and grh

6:39 da manhã  

Enviar um comentário

<< Home