quarta-feira, maio 03, 2006

COBERTOR

Ás veces penso que a vida é un grande cobertor feito de retallos de distintas formas e cores... De cando en vez, algún anaco de tea queda atrás, sen coser, só ganduxado... ou pendurado da grande colcha... Mais, quizais, tempo despois, logres que o retallo acabe formando parte harmoniosamente do enorme labor...
Esta semana atopei varios retallos antigos e por fin os reincorporei ó cobertor... É unha sensación marabillosa...

15 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Encantame a comparación que fas. Eses cobertores son fermosos, así que esperemos compoñer unha vida así de ben feita.
En S. Santa pasei por Bueu e acordeime de ti...
Bicos.

10:34 da tarde  
Blogger TXARI said...

bonito cobertor, seguindo o símil debes ter uma vida belíssima...

11:26 da tarde  
Blogger torredebabel said...

nada mellor que un cobertor e unha vida con moitos cores, ben cálidos e lindos como o da foto! Fai anos fixen un deses cobertores pero, en lugar de cadradiños tecidos, levaba anacos de teas de moitos cores. Logo comencei outro pero ainda non o terminei... gustanme moitísimo! Coma a páxina que facedes! ;-)

1:44 da manhã  
Blogger Incitatus said...

vou comezar a buscar os retallos perdidos, a ver se os dou cosido á vida

4:20 da tarde  
Blogger folerpa said...

Fermosa metáfora

6:30 da tarde  
Blogger Unknown said...

Estou de acordo con folerpa, tiño que vir eddy jones a quitarlle a poesía...

1:54 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

Que lindo!! o cobertor e a metáfora. Eu teño un cobertor parecido que foi da miña avoa Adela feito por ela en tardes perdidas e téñoi en moita estima.

Unha aperta guapa.
:)

11:06 da manhã  
Blogger acedre said...

Nos e as nosas vidas non son mais que pezas dun inmenso mosaico infinito.
Un saudo dende a terra dos "quilts".

5:09 da manhã  
Blogger Veloso said...

É fermosísimo este cobertor de cores e lembranzas. Laurindinhas, o venres, Deus mediante, estarei pola vosa terra. Un saúdo.

11:37 da tarde  
Blogger bueno said...

Obrigado pela visita. Estou meio por fora dos blogs ultimamente. Isso passa. Está calor e nao quero ficar aqui no computador. Talvez tenha chegao a hora de eu fazer um patchwork e me cobrir com ele. Um beijo e boa semana

7:08 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

si... un tecido eterno!! ;)

12:08 da tarde  
Blogger Madeleine said...

As miñas felicitacións, semella un cobertor moi lindo e quentiño!
Un bico

5:37 da tarde  
Blogger FraVernero said...

BÚSCASE

Lauridinha compostelá. Estes días non anda nada por Filoloxía, e trouxenche un pequeno detalle das miñas vacacións italiás.

¡A ver se apareces!

Bicos

M.

1:39 da tarde  
Blogger TXARI said...

hai que ir mudando o cobertor, por mui belo que seja!!

2:04 da tarde  
Blogger Tongzhi said...

Uma boa sensação que dá sentido à vida!

Dois beijos para vocês!

6:54 da tarde  

Enviar um comentário

<< Home