Devagariño, devagariño, a paixón transfórmase cada vez en algo máis fondo... e, cando reparas nela, estás atrapada nunha rede transparente e fermosísima...
"Tece soa a súa tea a lenta tarántula", dicía o poeta. Coidado coa fermosura das redes. Ás veces agachan trampas. E coidado co que espazo exterior ás redes. Ás veces agacha baleiros. Unha aperta.
Eu tamén sintonizo coas voces lixeiramente discrepantes; valoro demasiado a liberdade para que cadeas de calquera tipo teñan encanto para min... xD Quizaves o amor sexa unha prisión e unha droga. A peor prisión de todas, dende logo, cando non é correspondido (potro de torturas autoinflinxido); a droga máis adictiva e alienante cando é correspondido... Un saúdo para as lauridinhas, das que me foi revelado o segredo da súa persoa. Non dubido que elas xa saben tamén da miña persoa non virtual. A ver se nos vemos algo máis por Compos!
12 Comments:
Bonita imagem... bonito conselho!!!
é totalmente verdade. A paixón é un tecido fermoso e máxico que nos vai atrapando... Graciñas pola imaxen!
Canta razón tes!!! ás veces é tan a modo que nin te enteras...
"Tece soa a súa tea a lenta tarántula", dicía o poeta. Coidado coa fermosura das redes. Ás veces agachan trampas. E coidado co que espazo exterior ás redes. Ás veces agacha baleiros. Unha aperta.
esa rede é a rede da felicidade e o pasmo de ser feliz.
mmmmmmmmmmmmmmmmmmm, pois si é certo...
Que gusto!!!.
Unha apertaaaaaaa.
:)
Por disentir coa maioría, eu engadiría á "rede transparente e fermosísima" o adxectivo "perniciosa". Un saúdo.
As redes poden ser a máis grande protección contra o salto mortal, cando nos acollen sen deixarnos caer o chan...
Bicos.
Hai veces que unha rede semella un doce fogar.
As arañeiras son fortes co feble e febles co forte... ou eso din.
rede, sí, pero que te abrangue tam dozemente que dá ganhas de ficar enfrascad@ á agarda do capto@
Eu tamén sintonizo coas voces lixeiramente discrepantes; valoro demasiado a liberdade para que cadeas de calquera tipo teñan encanto para min... xD
Quizaves o amor sexa unha prisión e unha droga. A peor prisión de todas, dende logo, cando non é correspondido (potro de torturas autoinflinxido); a droga máis adictiva e alienante cando é correspondido...
Un saúdo para as lauridinhas, das que me foi revelado o segredo da súa persoa. Non dubido que elas xa saben tamén da miña persoa non virtual. A ver se nos vemos algo máis por Compos!
Enviar um comentário
<< Home