segunda-feira, abril 17, 2006

REDE PARA CAZAR BOLBORETAS


Devagariño, devagariño, a paixón transfórmase cada vez en algo máis fondo... e, cando reparas nela, estás atrapada nunha rede transparente e fermosísima...

12 Comments:

Blogger Tongzhi said...

Bonita imagem... bonito conselho!!!

12:13 da manhã  
Blogger torredebabel said...

é totalmente verdade. A paixón é un tecido fermoso e máxico que nos vai atrapando... Graciñas pola imaxen!

1:29 da manhã  
Blogger oko said...

Canta razón tes!!! ás veces é tan a modo que nin te enteras...

11:06 da manhã  
Blogger Veloso said...

"Tece soa a súa tea a lenta tarántula", dicía o poeta. Coidado coa fermosura das redes. Ás veces agachan trampas. E coidado co que espazo exterior ás redes. Ás veces agacha baleiros. Unha aperta.

12:24 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

esa rede é a rede da felicidade e o pasmo de ser feliz.

3:47 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

mmmmmmmmmmmmmmmmmmm, pois si é certo...
Que gusto!!!.

Unha apertaaaaaaa.
:)

6:37 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

Por disentir coa maioría, eu engadiría á "rede transparente e fermosísima" o adxectivo "perniciosa". Un saúdo.

10:23 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

As redes poden ser a máis grande protección contra o salto mortal, cando nos acollen sen deixarnos caer o chan...
Bicos.

8:58 da tarde  
Blogger acedre said...

Hai veces que unha rede semella un doce fogar.

4:35 da manhã  
Blogger Unknown said...

As arañeiras son fortes co feble e febles co forte... ou eso din.

9:01 da manhã  
Blogger TXARI said...

rede, sí, pero que te abrangue tam dozemente que dá ganhas de ficar enfrascad@ á agarda do capto@

12:02 da tarde  
Blogger FraVernero said...

Eu tamén sintonizo coas voces lixeiramente discrepantes; valoro demasiado a liberdade para que cadeas de calquera tipo teñan encanto para min... xD
Quizaves o amor sexa unha prisión e unha droga. A peor prisión de todas, dende logo, cando non é correspondido (potro de torturas autoinflinxido); a droga máis adictiva e alienante cando é correspondido...
Un saúdo para as lauridinhas, das que me foi revelado o segredo da súa persoa. Non dubido que elas xa saben tamén da miña persoa non virtual. A ver se nos vemos algo máis por Compos!

11:55 da tarde  

Enviar um comentário

<< Home