ACUÁTICA

Levamos acuática poza dentro de nós, repouso amargo movíbel -revírase, alóngase tal vexetación, flota por onde pode-. Mais é limitada, finita... os días tristes van deixando o seu pouso, a súa bágoa, a pinga azul escura... é premonición da fervenza que aterra inmensa, que nos asolaga, que nos amedrenta... a poza xa non é calidez de auga, melancolía de encanto... a poza é un proceso kafkiano, unha metamorfose terríbel que apreixa as sensacións, os cinco sentidos -a nubrada vista, o insensíbel tacto, o ausente oído, o selado gusto e o axitado olfacto-.