AS TIMES GOES BY
"no es verdad, que no quiero querer más, guardo el mar en un bote de aguarrás"
Soñei coa praia máis terríbel... trataba de chegar e non conseguía atravesar a curva da nenez (onde os coches comezan a estacionar)... e devecía por ver a estancia máis perfecta: auga, mar azul, rochas que acariñan? era Lagos? a praia de area enorme, mar de nenos: apracíbel e protector? Non, no profundo e subliminal conto nocturno había outra praia máis perfecta (salvaxe e libre, area branca voluptuosa, tola atracción, sinuosa respiración que agride, adulta ansiedade, mar que abrasa...).
(no es verdad, que no quiero verte más...)
5 Comments:
claro que o tempo segue: é ese autobus, ese tren que nos leva a outra parada sen podermo-lo impedir e sen podermos apear.
fecundo 2006, cheo de boas paradas.
O mar e as praias perfectas do Caribe... e pensa un se as súas branquísimas areas e corais non fosilizarán os esqueletes de miles e miles de home, óso limpo e esmiuzado, dos escravos e piratas que inzaban o 'Mar Hespañol' daquela ('Spanish Main' que dicían os ingleses).
Lembro as miñas fantasías de rapaz cando ía á praia: someter as ondas a dominio humano, ou construir castelos de area que freasen a suba da marea, cheos de caldeiros de area cos que cubrir as posibles vías...
Mais non contaba conque a auga, malévola, filtrará por abaixo...
Bicos e apertas -e agardemos un bo aninovo para tod@s.
Fra Vernero: Os castelos de area que freasen a suba da marea, aínda que houbese mareas vivas, foron o primeiro lugar onde por esperanza... as praias das que falo non están no Caribe, pero si hai piratas, a atmosfera é máxica e suceden cousas incribles...
Kaplan: na vida hai múltiples paradas, pero tamén, sen podelo evitar, hai estacións que se repiten unha e outra vez... ás veces penso que o destino si existe en certo modo, e que hai cousas que formarán parte da nosa vida pase o que pase, queiramos ou non...
Feliz Ano Novo para todos!!!
Non é verdade que non quero querer, quero querer sempre...
Unha aperta que che quero dar.
:)
Grazas pola aperta Marinha... E tes razón, por máis que o impida, nunca perdo o desexo de querer...
Enviar um comentário
<< Home