MATE
Quero ser Talita... (martelo e puntas na man -táboa nas alturas-, vivir nun circo con gatos calculistas, durmir interconectados -compartir contos noctámbulos-...) Pero quero ser real, tanxible, preciso facer e non desfacer (liar e desenlear...).
posted by Laurindinha at 7:00 da tarde
9 Comments:
O momento da foto resúltame moi familiar, moitas parrafadas teño eu con Aruxa, a miña gatiña...
;)
Un Beijo guapa.
O gatiño (calculista ou non) de Cortázar chamábase T.W. Adorno, toda unha declaración de principios. E por outro lado, Laurindinha, todos queremos ser Talita, cando menos de cando en vez.
Se mo permites, con todo cariño (virtual), regáloche o capítulo 68, xa sabes, o do perverso glíglico corpo contra corpo.
Bicos.
Laurindinha, a foto (unha das que mais me gusta) de Cortazar (un dos escritores que mais me gusta) foi como un agasallo de Nadal neste blog (un dos que mais me gusta, tamén!!). Apertas dende esta tarde de calor e sol!
Alégrome moitísimo de que che gustase, Marinha... Benvido Tío Pepín á noite subsahariana... grazas por regalarme un capítulo no que brillan ciclopes derretidos, a paixón nítida e perfecta: realidade de paraíso...
E Torre de Babel, grazas polo cumprimento, o sentimento é compartido, desfrutamos moitísimo tamén coas túas historias de nadal sollío e cálido...
A, Cortázar e os gatos... Boa combinación.
Adoro aos dous. Aos gatos, como unha vella solteirona...
linda foto. boas festas.
Gatos... deles falaría longo e tendido senón fose que teño unha no colo que non me permite teclear moi ben (Nina, a miña favorita... ou a que máis me quere)
Eu non uso reloxo por un conto de Cortazar, meu fillo chámamse Lucas por un conto de Cortazar...e podería seguer atat o infinito e máis alá.
Unha aperta.
eu quero ser cronopia.
sempre
Enviar um comentário
<< Home