WHERE IS MY MIND?

Fin de ano... O ar revolto, ardente... Subimos a festa engaiolante en mansión antiga, acubilladora; e existe taxi de conto.
Descendemos curvas, labirintos...
E non te acho no espazo nocturno, e temo os ánades salvaxes (porque o desexo non entende de Penélope antiga, desesperada por mito presente, desquiciamentos subversivos).
Pero superamos a primeira proba, e recíbesme con sorriso de estrela polar, cálida e luminosa, e devezo por ese xeito teu de beixarme na benvida, como caricia de mar, suavidade extremísima. E como gozo do teu ollar mentres a música nos asolaga, e todo é complicidade absoluta.
Mais non podo máis, é demasiada loucura para min. Non son quen de descifrar reviravoltas estrañas....
E vaste, e case resisto, mais caio en alfombra de plumas, en ededrón de pétalas exóticas, en marabilla matutina, beixos de enredadeira, tersura infinita, paraíso de inmensidade, penumbra lixeira... (acéndense os lumes).